Sunday, June 8, 2014

පෙරළා නොඉල්ලූ ආදරය

ආපහු සැරයක් හීන් සුළං රැල්ලක් එක්ක ගහගෙන ආපු කතාවක් මගේ මුණු පොතේ පිටුවක අතරමං වෙලා. අයිතිකාරයා තාම ඉදිරිපත් උනේ නම් නෑ. කතෘ අයිතිය සියල්ලම තියෙන්නේ මුල් අයිතිකාරයට මිසක් රොටියට නෙවෙයි.
================================
ගුඩ් මෝනිං ! රිසර්ච් එක කරන්න යනගමංද?
ඔවු මේ යනගමං. අක්කත් එක්ක යන්නෙ.
ඊයේ ......... අයිය කතා කලාද?
නෑ ඇයි එහෙම අහන්නෙ?
මම ඊයෙ ........ අයියගෙන් ඔයාට දැන් කතා කරන්නේ නැත්තෙ ඇයි කියල ඇහුව. ඊට පස්සෙ මම ඒක කියන්න ඔයාට ගන්නකොට ඔයාගෙ ෆෝන් එක බිසී කියල කිව්ව. මම හිතුවෙ එයා ඔයාට කතා කරන්න ඇති කියල.
නෑ මම යාලුවෙක් එක්ක කතා කලේ. එයා මට කතා කලේ නෑ.
මං ආයෙත් කතා කරල බලන්නම්කෝ.
එපා ආයෙ එයා ගැන මට කියන්න එපා. එයා මට ආදරේ නැත්තං මමත් එයාට ආදරේ නෑ. ආයෙ මට එයා ගැන කියන්න එපා.
හරි මං ආයෙ එයා ගැන කතා කරන්නේ නෑ. ඔයා පරිස්සමින් යන්න.

එයා ........... කෙනෙක් එක්ක තිබ්බ ආදරේ ඉවරකරපු බව මට දැනුම්දුන්නෙ ඔය විදිහෙ කෙටිපණිවිඩ සංවාදයකින්. එයා ආදරේ කරපු ....... කියන කෙනා එහෙමත් නැත්තං .......... මහත්තය එයාව මේ විදිහට මගහරින්න හේතුව මටත් හිතාගන්න බෑ. එයා විස්තර කරපු විදිහෙ ආදරයක් එහෙම එක පාරටම ඉවරවෙන්නෙ කොහොමද. මං සතුටු වෙන්න ඕනිද දුක් වෙන්න ඕනිද කියල මමම කල්පනා කරා. නැවතත් පුංචි බලාපොරොත්තුවක් යාන්තමට ඇති උනත් ඊටත් වඩා හිත යටින් ආපු මොකක්දෝ මංද අමුතුම විදිහේ දුකක් දැනුන. ඒත් කොයි වෙලාවෙවත් “ඇද්ද උඹට දැන්, මට කෙලෙව්වට” කියල හිතුනෙ නැති එක ගැන මටම මං ගැන පුදුම හිතුන.
මට ආදරේ කලොත් විතරද මම එයාට ආදරේ කරන්නෙ?
එයා මට ආදරේ නැති හිංද මමත් එයාට ආදරේ කරන එක නතර කරන්න ඕනිද?
ආදරේ කියන්නෙ වෙළඳාමක්ද?
තමන් හදවතින්ම ආදරේ කරපු කෙනෙක් දැන් තමන්ට ආදරේ නොකරනකොට එයාට වෛර කරන්න පුලුවන්ද?
එහෙමත් නැත්තං එයාට මං ආදරේ නෑ කියල කියන්න පුලුවන්ද?
එයා තමන්ව දිගින් දිගටම රිදවද්දිත් එයාට ආදරේ කරන්න පුලුවන්නං. එයා “මං ඔයාට ආදරේ නෑ” කියල කියද්දිත් එයාට ආදරේ කරන්න පුලුවන්නං. එයාගෙන් ආපහු කිසිම දෙයක් නොලැබෙද්දිත්, අඩුම තරමින් හිනාවක්වත් ආපහු නොලැබෙද්දි එයාට ආදරේ කරන්න පුලුවන්නං. ඒ ආදරේට මොකක් කියලද කියන්න ඕනි?



No comments:

Post a Comment